Aishah

Hari ni aku terasa sepi sekali. Bob pulak pepagi dah hilang. Hurm...~ apa aku nak buat ni? "Truutt..." "Assalamualaikum" "Wa'alaikumsalam" "Hai Joe." "Hai" "Apa kabar?" "Alhamdulillah sihat." "Awak?" "Saya sihat jerk." "Joe... Kenapa ni? Suara tak bermaya jerk? Ada apa-apa berlaku ke?" "Tak de apa-apa yang berlaku pun. Saya rasa biasa jerk." "Betul ni?" "Betul Aishah..." "Joe dah siap belum ni?" "Siap? Siap apanya?" "Tengok...~~~ Lupalah tu..." "Lupa? Apa dia Aishah?" "Kan saya dah kata, saya minta awak temankan saya balik ke Ipoh." "Eh? Betul ke ni? Saya ingat awak memain jerk. Betul-betul ek rupanya?" "Betullah... Memain apa pulak?" "Saya tak siap apa-apa pun." "Tak pe... Dalam sejam lagi nanti baru saya keluar rumah. Awak siap dulu la ye." "Awak ni bersungguh ke shah?" "Awak ada urusan lain ke? Kalo ada urusan lain tak pe la.... Saya balik sendiri jerk la." "Hurm~ Sebenarnya saya tak tau apa sebab saya perlu ikut awak ke Ipoh tu?" "Tak pe la Joe. Saya balik sendiri jerk la." "Betul ke awak boleh balik sendiri ni?" "Boleh ke tak boleh ke... dah memang kene balik sendiri juga. Selama ni pun adik ada temankan. Tapi kali adik pi ikut perkhemahan yang asrama dia buat. Memang tak pernah balik sendiri pun. Tapi dah terpaksa. Nak buat macam manakan?" "Sorry la shah, macam merajuk jerk bunyi ayat awak tu... Saya segan la shah. Lagi pun apa saya nak buat kat sana nanti? Saya bukan ada sedara mara kat sana. Saya nak tido mana nanti? Saya rasa, saya tak dapat ikut la shah." "Awak ni betul tak nak temankan saya Joe?" "Betul... Saya minta maaf. Saya tak dapat tunaikan hajat shah tu. Sorry yer..." "Tak pe la Joe. Sorry la kalo saya terlalu meminta dan memaksa. Assalamualaikum" "Wa'alaikumsalam"

Hurm~~ Apa aku nak buat hari ni? Layan TV jerk la. Bosan la pulak. Lepak kat balkoni jap la. Pekena nescafe dan sebatang dua rokok ni cara juga. Layan tengok gelagat manusia dari tempat tinggi. Hari ni hari minggu. Ramailah yang mengambil kesempatan untuk berjalan-jalan mencari bahan menghibur diri. Ada yang keluar berkumpulan ada juga yang berdua. Ada lah yang mengambil kesempatan untuk rehat saja kat rumah. Tiba-tiba aku terdengar suara sekumpulan gadis yang ketawa di bus stop tu. Hurm~~ Dalam 5 orang anak gadis dalam lingkungan umur 21-23 tahun tu hanya seorang jerk yang berpakaian yang agak sopan. Yang lain... Hurm abis terdedah sana sini. Apa la anak gadis kita sekarang ni. Yang sedih beragama Islam pulak tu. Ada pulak yang 2 orang tu merokok pulak. Eh? Yang agak sopan tu merokok rupanya. Hurm~ Ini la melayu yang beragama Islam sekarang. Macam-macam cerita dunia akhir zaman ni. "Sesungguhnya manusia itu dalam kerugian". Maka benarlah ungkapan itu.

Sedang aku leka melihat gelagat orang. Ada pulak pasangan kekasih yang asyik dibuai nafsu sedang berkucupan di hadapan blok aku ni. Dia ingat tak de orang nampak agaknya. Walaupun kedudukan blok aku dan dia agak jauh. Tapi peri lakunya masih aku boleh lihat dengan jelas. Tak terkata aku melihat rakusnya manusia dikota metropolitan ni. Kuala Lumpur. Kota yang terhimpunnya segala cerita baik dan buruk peri lakunya warga kota. Tak heran la seandainya ada yang mengatakan Kuala Lumpur aka American Life. Elak dunia ni diturunkan malapetaka jerk sekarang ni. Amik ubat tak sempat bertaubat. Asyik tau-buat jerk. Taubat tak tau. Rosak rosak. "Allahuakbar..." Dah pun Zohor. Baik aku 'bertemu dengan Maha Penciptaku yang pengasih.' Lagi banyak faedahnya. Sedekahkan Al-Fatihah pada arwah abah lagi baik. Al-Fatihah~

Memori, Minda dan Aku

Disuatu hari ayah berkata,
"Jaga adik mu ayahkan pergi jauh"
Ku merayu pada ayah,
Jangan tinggalkan kami,
Kerana kami~ sayangkan ayah,
Ayahku pergi berjuang, demi cita yang murni,
Untuk menegak kebenaran dimuka bumi,
Berlakunya kisah di pondok kecil,

Dipondok kecil di pantai ombak,
Berbuih putih beralun-alun
,

Disuatu hari ayah berkata,
"Jaga adik mu ayahkan pergi jauh"
Ku pandang wajah ayah dahinya ku cium,
Air mata mengalir hatiku pilu,

Diam-diamlah sayang jangan menangis,
Doakan ayah semoga sejahtera,
Diam adik ku sayang jangan menangis,
Walaupun ayah gugur pastinya dia syahid,

Wahai abang ku kemana ayah?
Ku sayang ayah ku cinta ayah,

Duhai adik ku sayang jangan bersedih,
Ayah mu pergi menyambut seruan Illahi,
Tapi ingatlah adik ku pesanan ayah,
Belajar berusaha walau dimana jua,

Pada Mu Tuhan aku bermohon,
Dosa ayah ku minta diampunkan,
Ku iringi doa rahmatilah dia,
Tempatkanlah ayah bersama kekasihmu,

:: Ae-man - Di Pondok Kecil ::

Petang-petang ni sayu pulak dengar lagu macam ni. Teringat kat arwah abah. Walaupun garang dan terlalu tegas, dia berjaya juga didik anak-anaknya menjadi orang yang berguna. Yang paling penting tak jadi sampah masyarakat. Hurm~

"Hi Joe, menung jauh nampak?" "Tak de apa la Bob. Saja amik angin petang." "Ko ada masalah ke Joe?" "Tak de la Bob. Aku ok jerk. Nampak macam ada masalah ke?" "Kalo tak nampak macam tu aku tak kata Joe. Dari tadi aku tengok ko berdiri kat sini. Lepas sebatang, sebatang rokok ko isap. Tak sampai setengah jam dah masuk 4 batang rokok dah ko sedut. Apa masalah ko ni Joe?" "Tak de apa-apa Bob."

Aku tak tau nak luah macam mana pada ko Bob. Aku mintak maaf. Aku hargai niat ko tu.
Hurm~